قَالَ رسول‌الله صلی‌الله‌علیه‌و‌آله‌وسلم: فِی سَفْرٍ خَرَجَ حَاجّاً مَنْ کَانَ سَیِّئَ الْخُلُقِ وَ الْجِوَارِ فَلَا یَصْحَبُنَا.
رسول خدا صلی الله علیه وآله در سفری که برای حج خارج می شدند، فرمودند: هرکسی که بداخلاق است و با همراه بدرفتاری کند با ما همراه نشود.
مکارم الأخلاق، ص: 251.
وقتی در مقام شمردن امتیازات یکی از دوستان یا نزدیکانمان هستیم، یکی از صفات خوبی که به چشم می‌آید خوش سفر بودن است! می‌گویم فلانی خیلی آدم خوش سفری است. سفر باهاش خیلی خوش میگذره بس که خوش اخلاق و خوش مشربه...
و طبیعتا هروقت بخواهیم عزم سفر کنیم، در صدر لیست دوستانمان قرار دارد.
به نظر من "خوش اخلاق" بودن، بهترین صفت یک انسانه... هیچ ربطی هم به دین و ایمان و عقیده طرف ندارد. چه‌بسا افرادی که دم از دین و ایمان می‌زنند و به قول معروف ریش و پشمی بهم زده‌اند اما نمیشه دو کلمه باهاشون حرف زد، بس که بد اخلاق و ترشرو هستند، و چه بسیار افرادی که ادعای دین و ایمان ندارند، اما از بودن کنارشان لذت می‌بری و دوست داری ساعت‌ها در کنارشان به گفتگو مشغول باشی، افرادی که حس می‌کنی برخلاف ظاهرشان خیلی به خدا نزدیک هستند...
خدا و پیامبرش هم انسان خوش‌اخلاق را دوست دارند و چقدر هم روایت و حدیث داریم که شخص خوش اخلاق را مدح و شخص بد اخلاق را ذم کرده‌اند.
هرکه هستی، هرکجا که هستی، هر دین و عقیده‌ای که داری و در هر پست و سمتی هم که مشغول کار هستی بدان که عاقبت بخیر نخواهی شد و در دل مردم جای نخواهی گرفت مگر با ادب و اخلاق خوش و روی نیکو.
یا علی
